کتاب کشکول شیخ بهایی ترجمه مهدی صباغی

کتاب کشکول شیخ بهایی، یکی از آثار مهم و ارزشمند شیخ بهایی، دانشمند و عارف بزرگ ایرانی است. این کتاب در سه جلد و به زبان های عربی و فارسی نوشته شده است.

محمد بن عزّالدین حسین (۹۵۳ق ۱۰۳۱/۱۰۳۰ق) متخلص به بهائی و معروف به شیخ بهائی و بهاءالدین عاملی، فقیه، محدث، حکیم، ریاضیدان و دانشمند ذوالفنون قرن ۱۰و ۱۱ق. شیخ بهائی دارای ۱۲۳ اثر در علوم دینی و شعر و ادبیات است.

معنای کشکول، کشیدن به دوش و به معنای ظرفی است که درویشان برای جمع آوری کمک های مردمی بر دوش می اندازند. شیخ بهایی این کتاب را نیز مانند کشکول، ظرفی برای گردآوری مطالب و اندیشه های خود در موضوعات مختلف دانسته است.

مطالب کتاب کشکول شیخ بهایی، در قالب های مختلفی مانند شعر، نثر، حکایت، حدیث، آیه و … بیان شده است. این مطالب، موضوعات متنوعی را در بر می گیرند، از جمله:

• موضوعات دینی و مذهبی، مانند توحید، نبوت، معاد و …
• موضوعات اخلاقی و اجتماعی، مانند حکمت، موعظه، عرفان و …
• موضوعات علمی و ادبی، مانند ریاضیات، نجوم، شعر و …

شیوه نگارش کتاب کشکول، ساده و روان است و از زبانی شیوا و فصیح استفاده شده است. این کتاب، منبعی ارزشمند برای آشنایی با اندیشه های شیخ بهایی و فرهنگ و تمدن اسلامی است.

در ادامه، به برخی از ویژگی های کتاب کشکول شیخ بهایی اشاره می کنیم:

• تنوع مطالب: کتاب کشکول، به موضوعات متنوعی در زمینه های دین، اخلاق، علم و ادب پرداخته است. این تنوع، باعث شده است که این کتاب برای مخاطبان مختلف، از جمله دانشمندان، طلاب، ادیبان و … جذاب باشد.
• سادگی و روانی: شیخ بهایی در کتاب کشکول، از زبانی ساده و روان استفاده کرده است. این امر باعث شده است که این کتاب برای عموم مردم نیز قابل فهم باشد.
• استفاده از منابع مختلف: شیخ بهایی در کتاب کشکول، از منابع مختلف، از جمله قرآن، احادیث، کتب دینی، اشعار و … استفاده کرده است. این امر باعث شده است که این کتاب، منبعی ارزشمند برای پژوهشگران باشد.

کتاب کشکول شیخ بهایی، یکی از آثار ماندگار و تأثیرگذار در ادبیات و فرهنگ اسلامی است. این کتاب، منبعی ارزشمند برای آشنایی با اندیشه های شیخ بهایی و فرهنگ و تمدن اسلامی است.

اشعار گوناگون، فرازهایی حکیمانه و اشاره به جملات ناب و نغز حکما و عرفا و علمای اخلاق اسلامی، ایرانی و یونانی، بخش‌های مختلف کتاب را تشکیل می‌دهد.

کَشْ به معنای کشیدن و کول، دوش و کتف را گویند و چون معمولا درویشان، زنجیر کشکول را روی دوش می‌انداختند، آن‌ را کشکول خواندند.

مردم در حد وُسع خود به آن‌ها کمک می‌کردند و هر کس چیزی در کشکول می‌انداخت و هر گاه کشکول را خالی می‌کردند، همه چیز در آن پیدا می‌شد.

از این رو کتاب را کشکول می‌گفتند چون در بر دارنده هر نوع مطلبی بود.

هدف کشکول شیخ بهایی این است تاریخ ادب دوران پس از عصر کلاسیک و پیش از عصر جدید را در ادب عرب که کمتر مورد تحقیق قرار گرفته، تا اندازه‌ای روشن کند.

شخ بهایی در مقدمه کشکول گفته که چون از تالیف کتاب مِخلاة(توبره) فارغ شدم کتابی که از هر چیزی بهترین و شیرین ترینش را دربرداشت، استخاره نموده و از خداوند طلب خیر کرده وپس از آن کتاب دومی را تالیف کردم که دربردارنده مطالبی جدید باشد و چون فرصت تنظیم و دسته بندی را نیافتم به همان حال رهایش ساختم .

مانند ظرفی که در آن همه چیزباشد (پر ارزش وکم ارزش) و مانند گردنبند گرانبهایی که نخش از هم گسسته و دانه هایش پخش شده به همین جهت اسمش را «کشکول» نهادم تا نام برادرش(کتاب مِخلاة) هماهنگ باشد …

این دوکتاب را هم نشین تنهاییتان و مایه انس و آسودگی خاطر و رفیق سفر و همراه در وطن قرار بدهید که متواضعانه می آموزند و مانند گلشنی پر از گل می خرامند…