مناجات با خدا چیست؟
مناجات با خدا مجموعه ای از دعاها و زیارات و نمازها است.
این کتاب گلچینی از کلیات مفاتیح الجنان شیخ عباس قمی(ره) است که به مناجات با خدا نام گذاری شده است
فهرست این کتاب به صورت زیر است:
ابعاد کتاب مناجات با خدا جیبی
17.5 × 12.5× 2 سانتیمتر است و 256 صفحه دارد
خط کتاب مناجات با خدا
عثمان طه کامپیوتری و به ترجمه مرحوم مهدی الهی قمشه ای است
و به صورت دو رنگ چاپ شده است.
در صورت تمایل برای خرید این کتاب می توانید اقدام نمایید:
قیمت کتاب مناجات با خدا
- کتاب مناجات با خدا مجموعه ای از ادعیه زیارات و نمازهایی است که بیشترین استفاده را دارد.
- این کتاب 256 صفحه دارد و در قطع جیبی عرضه شده است .
- مناجات با خدا جزو پر فروش ترین کتاب ادعیه می باشد که مشتریان جهت وقف از آن استفاده می کنند.
- صحافی این کتاب از نوع جلد نرم است
- کتاب رضوان کلیه امور مربوط به وقف اعم از طراحی، چاپ، صحافی و بسته بندی را با تخفیف ویژه برای علاقمندان انجام میدهد.
مناجات يعنى چه؟
شايد در عرف ما همين مراسمى باشد كه سحرهاى ماه رمضان در بلندگوها يا در مأذنهها، كسانى با صداى بلند، اشعار و دعاهايى مىخوانند؛ ولى اين كيفيتها منظور نيست. كلمه مناجات كه با كلمه نجوا هم خانواده است، در اصل لغت به معناى در گوشى گفتن، راز گفتن و خصوصى صحبت كردن است. بعضى اصل را رازگويى قرار دادهاند. بعضى روى خلوت بودنش تكيه كردهاند و گفتهاند اصل معنا همان در خلوتبودن و خصوصىبودن صحبت است.
اما وقتى در ميان جمعى دو نفر مىخواهند خصوصى صحبت كنند كه ديگرى نشنود ناچار آرام صحبت مىكنند؛ پس آرام صحبت كردن يا سرّى صحبت كردن اصل نيست. اصلش اين است كه گفتگو خصوصى باشد كه از يك طرف لازمهاش در خلوت بودن است، و از يك طرف آهسته صحبت كردن.
مناجات خواندن يا مناجات كردن؟!
بنابراين مناجات با آهسته صحبت كردن بيشتر مناسبت دارد تا فرياد كشيدن و آواز خواندن. يعنى دعايى است كه پيامبر9 و ائمه اطهار: و اولياء خدا آن دعا را در يك موقعيت خاصى گفتهاند و ما آن را مىخوانيم و غالباً به صورت حكايت است و قصد انشاء در بسيارى از موارد نيست. بسيارند كسانى كه دعا مىكنند يا اصلاً معنىاش را نمىدانند يا توجه به معنايش ندارند. يعنى دعا مىخوانند؛ نمىشود گفت دعا مىكنند. مناجاتها هم كه بلند خوانده مىشود و گاهى به معنايش هم توجهى نيست، اين مناجات نامه خواندن است.
مناجات با…؟
مناجات مىتواند بين دو انسان، بين انسان و خدا و مىتواند بين خدا و انسان باشد. در قرآن شريف آياتى داريم مربوط به در گوشى گفتن مردم با همديگر. زمانى كسانى براى اينكه خودشان را نزديك به پيامبر اكرم(ص) نشان بدهند، براى خودشان يك تعيّنى قائل بودند، مىآمدند نزديك به پيغمبر مىنشستند تا خصوصى با پيغمبر اكرم صحبت كنند. كسانى هم بودند كه ايمان واقعى نداشتند يا منافق بودند مىخواستند حرفهايى بزنند كه ساير مؤمنين اطلاع نداشته باشند. گاهى هم عليه مؤمنين توطئههايى مىكردند. آنها هم آرام صحبت مىكردند تا ديگران نشنوند، مؤمنان هم از اين درگوشى گفتنها ناراحت مىشدند. در آن موردى كه مىخواستند با پيغمبر اكرم(ص) خصوصى صحبت كنند، آيهاى نازل شد: كسانى كه مىخواهند با پيغمبر درگوشى صحبت كنند، بايد صدقهاى بدهند. آن وقت اجازه داده مىشود كه با پيغمبر صحبت كنند؛ «فَقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيْ نَجْواكُمْ صَدَقَةً1» اما هيچ كس به اين آيه عمل نكرد…